Celal GÜVENDİ

Ben aşşık Osman oğlu Celal Güvendi , 1961 yılında askerden döndükten sonra , sanayi de kullanılan torna makineleri , yedek parçaları satan bir firmada , zorluk- yokluk ve büyük mücadeleler   ile geçen bir süreçte ,  çıraklıktan – müdürlüğe oradan da kendi  iş yerini açmaya kadar bir nimet , rızık kapısı biz naçiz kula nasip  oldu..
Yüce Rabbim “yürü ya kulum” demişti , bir yıl sonra etrafta ki illerden, kasabalardan çok müşterilerimiz olmuştu ; arada  onları ziyaret etmek gerekiyordu , hem sipariş almak hem alacaklarımızı tahsil etmek hem de doğup büyüdüğüm vatan topraklarını ziyaret amacı ile önce Çankırı ya sonrada  Şabanözü’ne gittim.  Kazada  ziyaret edeceğim tek kişi rahmetli eski kamyon  şöförü , traktör tamircisi Horozlardan Hasan amcamın tamirhanesine uğradım fakat tamirhanesi kapalı idi. İşittim ki,  tamirhaneyi  kazada bazı olumsuzluklar sonucu Orta kazasına taşımış. Güzergahımı Orta ya çevirip , araya-sora Hasan amcanın tamirhanesine buldum. Kendisi yağ, pas içerisinde beni karşıladı . Kapının önünde tamir bekleyen en az 10 traktör vardı ve işleri gayet güzeldi.
Öğle yemeği ısmarlamıştı , biraz hasbihal ettikten sonra, Çankırı ya gitmesi gerektiğini beyan etti , bende  hususi araç ile geldiğim için Şabanözü’ne oradan da Çankırı ya beraber yolculuk yapma imkanım oldu..
Bu yolculuk esnasında birinci kaynaktdan ve ağızdan işittiğim bilgiler doğrultusunda :
Hasan amcamız yeni evlendiği bir dönem de , Çankırı-Şabanözü arası , yük ve insan taşımacılığı için kamyon şoförlüğü yapmaktadır.  Bu taşımacılık esnasında , Çankırı – Şabanözü yol üzerinde  bizim köyün girişinde kamyonu durdurarak, “ ben birazdan geleceğim” diyerek , yayan olarak  köyün yolunu tutar,  bir kaç saat sonra gelir , yola devam ederdi. Bu hadise birkaç kez tekerrür edince , önce kaymakamlığa arkasından kaymakamlık vasıtası ile Valiliğe kadar şikayet ulaşır. O zaman ki Çankırı valisi ,  yoğun şikayet üzerine kendisini yanına çağırtır. Vali , bu tarz aksaklıkların devamında ehliyetine el koyacağını ve bu görevden azledeceğini beyan eder. Hasan amca da , kendisinin bu görevi zaten yapmak istemediğini asıl mesleğinin tamircilik olduğunu ve köyde – kaza da tamir bekleyen traktörlerin çoğaldığını ifade edince , vali ,
“Madem tamircisin ve tamir işlerinden anlıyorsun, bizim belediyenin iki kamyonu garajda arızalı yatmaktadır , o zaman bunları tamir edeceksin”  der. 
Horozların Hasan Kelalioğlu gerekli harcırahları ve tren biletlerini valilikten alır ve TCDD Ankara tamirhanesinde kısa bir zaman içerisinde kamyonların arızalı parçalarını tamir ettirir , çalışır hale getirtir ve kamyonları valiliğin önüne çeker. Vali , yıllardır tamir bekleyen kamyonların kısa zamanda çalışır hale gelmesinden çok memnun olmalı ki , kendisine belediye tamirhanesinde güzel bir görev ve iyi bir maaş  teklif eder. Fakat Hasan Kelalioğlu ,köylülerinin ve  kazada ki hemşehrilerinin kendisine ihtiyaçlarının olduunu,  köyde traktör tamiri yapan olmadığından ve de arızalı traktörlerin çok olması hasebi ile bu teklifi geri çevirir, kendi tamirhanesine geri döner.
İlerleyen zaman içerisinde, köy hizmetleri tarafından köy yolları yapılması için istihdam edilen iki  adet iş makinası arıza yapınca ve tamir edilemeyince , yol çalışmaları durur.  Çankırı valisi tarafından tekrar çağrılır ve arızalı bu iki iş makinesi yine kısa zaman içerisinde tekrar çalışır hale getirir. Zamanın valisi ve belediye başkanı , Hasan amcanın bu öz verili çalışmalarından dolayı minnet ve teşekkür makamında ve de geçmişte yaşanmış şikayetlere atfen , valilik kararı ile kaymakamlığa talimat verilir ve köyün girişinde ki mevkinin Hasan durağı olarak isimlendirilmesine karar kılınır.
Ve köyün girişine tabela ile Hasan durağı ismi yazılır..
Ben aşşıklardan Celal Güvendi , 81 yaşındayım , ben o asılı levhayı hatırlıyorum  ve benim gibi hatırlayanlarınızda vardır mutlaka…
Bu vesile ile Horozlardan Hasan Kelalioğluna ve geçmiş tüm ecdada rahmet diliyorum. Kalın sağlıcakla..